Pseudomonas aeruginosa е клучниот бактериски агенс на белодробните инфекции со цистична фиброза (ЦФ) и најважниот патоген во прогресивните и тешките ЦФ белодробни заболувања. Овој опортунистички патоген може да расте и да се размножува кај пациенти, а изложеноста може да се појави во болниците и другите здравствени установи.
Цистичната фиброза е генетско пореметување, а инфекциите со Pseudomonas aeruginosa имаат тенденција да се појават по мукоидни секрети (како резултат на неисправниот ЦФТР протеин, кој делува како канал за производство на слуз и други телесни течности) ги затнува дишните патишта на белите дробови. Ова го намалува мукоцилијарниот клиренс на вдишаните микроби и води до формирање на бактериски биофилмови со мукоидни слоеви како нивно живеалиште.
Откако ќе се формираат овие лепливи биофилмови, настанува воспаление и, во некои случаи, доведува до хронични инфекции кои можат да траат со месеци или години.
Раните симптоми на инфекција може да вклучуваат непрестано кашлање, производство на флегма и хемосптиза (крвава слуз), проследено со сериозни компликации како што се егзацербации, бронхиектазии, хипоксија и пулмонална хипертензија.
Сериозноста на белодробните заболувања кај пациенти со ЦФ се смета за главна одредница за квалитетот на животот и животниот век.
Тешко е да се третираат инфекциите со Pseudomonas aeruginosa, бидејќи е еластичен и отпорен инфективен агенс.
Според една студија објавена во списанието Алергија и имунологија, бактеријата произведува многу вирулентни фактори, вклучувајќи и секретирани агенси-како што се еластаза, протеази, фосфолипаза Ц, водород цијанид, егзотоксин А и егзоензим С-и фактори поврзани со клетки, како што се липополисахарид, флагели и пили.
Биофилмови, или заедници на клетки (секретирани протеини, полисахариди, нуклеински киселини и клеточни остатоци) сместени во екстрацелуларна матрица, дејствуваат координирано и покажуваат способност да се прилагодат на нивната околина. Нивниот раст е поврзан и со антимикробна отпорност и со отпорност на одбраната на домаќинот. Екстрацелуларната ДНК е исто така главна компонента на биофилмската матрица, особено во нејзините рани фази.
Инфекциите со Pseudomonas aeruginosa често стануваат хронични и соевите се подложени на фенотипска промена која се карактеризира со производство на полисахарид познат како алгинат. Според друга студија, овој бактериски фенотип, познат како мукоиден фенотип, е поврзан со значителни тешкотии во искоренувањето на патогенот, што доведува до силен инфламаторен одговор и резултира со забрзано губење на функцијата на белите дробови и послаба прогноза.
Потребна е стручна грижа за лекување на пациенти со ЦФ со инфекции со Pseudomonas aeruginosa. Во раните фази, кога патогенот е најподложен на антимикробни средства, вдишување и, можеби, систематски третмани со профилактички антибиотици се задолжителни, проследено со хронична супресивна терапија.
Антибиотиците што моментално се продаваат за инхалација вклучуваат небулизирани и суви форми на тобрамицин и колистин и небулизиран азтреонам. Сепак, преваленцата на отпорност на антибиотици останува причина за загриженост и потребни се нови третмани.
АЦФ.мк е веб – страница за вести и информации за болеста. Не дава медицински совети, дијагноза или третман. Оваа содржина не е наменета да биде замена за професионален медицински совет, дијагноза или третман. Секогаш барајте совет од вашиот лекар или друг квалификуван здравствен работник со какви било прашања што може да ги имате во врска со здравствената состојба. Никогаш не ги игнорирајте професионалните медицински совети или одложувајте го барањето заради нешто што сте го прочитале на оваа веб – страница.
